Γαύριο, 16/4/2025
Αρ. Πρωτ.: -3179-
Προς:
Υπεύθυνο Ακίνητης Περιουσίας Δήμου Άνδρου, κ. Δημήτριο Πολέμη
Κοιν:
Δήμαρχο Άνδρου, κ. Θεοδόση Σουσούδη
Έπαρχο Άνδρου, κα Άννα Βρεττού
Θέμα: Αξιοποίηση κτιρίου Παλαιού Λοιμοκαθαρτηρίου (Λαζαρέτο) Γαυρίου
Το Παλαιό Λοιμοκαθαρτήριο (Λαζαρέτο) Γαυρίου στην τοποθεσία Λουτρό, αναφέρεται στο βιβλίο Ιστορία της Άνδρου του Δ. Ι. Πολέμη (Σημ.1).
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές και έγγραφο του 1831, ήταν το πρώτο χτίσμα της περιοχής και προοριζόταν για τις ανάγκες υποδοχής και
καραντίνας επιβατών και πληρωμάτων που προέρχονταν από λιμάνια στα οποία άκμαζε η επιδημία της πανούκλας (Σημ.1 και Σημ.2). Στον χώρο αυτό οι άνθρωποι που κατέφθαναν ήταν προστατευμένοι από αντίξοες καιρικές συνθήκες για το διάστημα που παρέμεναν απομονωμένοι.
Το κτίσμα αυτό είναι μεγέθους 30 τετραγωνικών μέτρων, με φρεάτιο εσωτερικά, στη θέση Λουτρό Γαυρίου, πλησίον του νέου Δημοτικού Σχολείου Γαυρίου .
Το 1984 έγινε επισκευή και αποκατάστασή του. Για πολλά χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη. Η σημερινή του κατάσταση δεν επιτρέπει καμία χρήση και το κτήριο παραμένει αναξιοποίητο τόσο ιστορικά όσο και κτιριακά.
Με λίγα έξοδα και με μια μελέτη διαμόρφωσης του χώρου μπορεί να επισκευαστεί και να αξιοποιηθεί ως χώρος πολιτισμού προσφέροντας τη δυνατότητα φιλοξενίας πολιτιστικών, εικαστικών και λοιπών δράσεων, εκθέσεων και εκδηλώσεων. Η πρόσβαση στον χώρο είναι
εύκολη καθώς βρίσκεται κοντά στην αγορά Γαυρίου και η αξιοποίησή του θα αναβαθμίσει την περιοχή και θα αναδείξει ένα ιστορικό κτίριο για το Γαύριο.
Επισυνάπτονται φωτογραφίες της τοποθεσίας του καθώς και της άσχημης κτιριακής κατάστασης στην οποία βρίσκεται το Παλαιό Λοιμοκαθαρτήριο (Λαζαρέτο) Γαυρίου και την ανάγκη άμεσης αποκατάστασης και αξιοποίησής του.
Μετά τιμής,
Η Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Γαυρίου
Μαρία – Αγγελική Γρηγορίου
Σημειώσεις:
Σημ.1 : Δ. Ι. Πολέμης, Ιστορία της Άνδρου, Πέταλον, Άνδρος, 1981, σελ. 102.
Σημ.2: Αναφορά βιβλίο Γιάννη Στ. Μαμάη, Αμόλοχος (Άνδρου) η ακμή και η παρακμή ενός
χωριού, έτος 1984 σελ. 47).Απόσπασμα: ” Το Γαύριο ή Γαυρειό ή Καραβοστάσι, όπως λεγόταν τότε, ήταν τελείως έρημο και το πρώτο χτίσμα ήταν το Λαζαρέτο (Λοιμοκαθαρτήριο), που χτίστηκε με αίτηση Αμολοχιτών στα 1831. Το αντίγραφο αυτής της αίτησης των Αμολοχιτών , που υπάρχει στο αρχείο του Πασχάλη και απευθύνεται προς την επαρχιακή Δημογεροντία της Άνδρου…” .
Το 1984 δεν έγινε επισκευή του παλαιού κτίσματος, αλλά το κατεδάφισαν τελείως και αφήσε ελεεινή εντύπωση τότε. Η “επισκευή” μετά έγινε με τούβλα και μπετόν, σε άσχετο στυλ.