Τον Μάιο του 24 δέχτηκα τηλεφώνημα από τον Αλέξανδρο Βούλγαρη να μου πει ότι με σκέφτηκε για έναν ρόλο κομμένο στα μέτρα μου, ούτε τι ταινία είναι ρώτησα, ούτε πως τη λένε, ούτε τι ρόλο θα παίξω, μόνο συμφώνησα την άλλη μέρα να είμαι στο γύρισμα στις μιάμιση να παίξω ότι παίξω και στις 4 να φύγω πίσω στην Άνδρο.
Ο Αλέξανδρος με ξέρει από μικρό παιδί και όταν άρχισε να γυρίζει ταινίες με φώναζε – και γω δεν ξέρω γιατί – για μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους. Στο “Νήμα” έκανα έναν χειριστικό αρχηγό επαναστατικής παράταξης, στο “Winona” έναν χαροκαμένο πατέρα, στο “Πολύδροσο”, έναν ευχάριστο συνδαιτυμόνα και τώρα ποιόν;
Στο “Πολύδροσο”
Το μόνο που προσέχω είναι να μην τυποποιηθώ σε έναν ρόλο και χαλάσω την καριέρα μου που χτίζω σιγά σιγά.
Βγαίνουν Μέσα απ’τη Μάργκο
Πάω λοιπόν στο γύρισμα βάζω τα ρούχα τα μουντά που κουβάλησα μαζί, διότι στα νούμερα είμαι πολύ XXXL και μου λένε να προσποιηθώ ότι χτυπάω το κεφάλι μου τάχα μου στη πόρτα συνεχώς και δυνατά, ενώ χτυπούσα μπροστά στο φακό της κάμερας. Όσο συνέχισα να χτυπιέμαι κάποια κοπέλα του μακιγιάζ άρχισε να μου βάζει στο πρόσωπο κόκκινο σιρόπι για παγωτό ότι είναι αίμα που αρχίζει να τρέχει, όλο και πιο πολύ και δώστου κι άλλο, στο τέλος πρόσθεσε και λιωμένα φρούτα του δάσους τάχα μου λιωμένες σάρκες από τα κούτελα.
Αυτό έγινε καμιά τριανταριά φορές, τα σιρόπια με του φρούτα τρέχανε μέσα στο στόμα μου και ήταν πολύ νόστιμα, μέχρι που είπανε κατ, τέλος, πλύθηκα και γρήγορα έτρεξα να προλάβω το καράβι από τη βιασύνη μου δεν πρόλαβα να ρωτήσω, πως θα την λένε την ταινία, τι υπόθεση έχει, τι ρόλο έπαιξα και κυρίως γιατί δεν μου ανοίγανε την πόρτα.
Την περασμένη εβδομάδα μπαίνω στο FLIX.gr βλέπω την ματωμένη φωτογραφία μου και διαβάζω ότι την ταινία τη λένε «Βγαίνουν Μέσα απ’τη Μάργκο», ότι έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και τα περιοδικά γράφουν για μία ποιητική τρυφερή ταινία τρόμου και ακόμα για ένα πειραματικό μιούζικαλ θρίλερ.
Η πρωταγωνίστρια της ταινίας του Σοφία Κόκκαλη
Σκέφτηκα να έρθει του χρόνου η ταινία στο σινέ αυλή αλλά οι αντιδράσεις του Λουκρέζη και του Μπαζάκη με φρενάρουν και φοβάμαι ότι οι φωνές τους θ΄ακουστούν μέχρι τον πλάτανο και δειλιάζω, αλλά νισάφι πια, δεν θέλω άλλα εμπόδια στην καριέρα μου!
Εδώ με τον σκηνοθέτη μου που φροντίζω να τον έχω από κοντά να μου δίνει ρόλους …
Ήδη προχτές περιχαρής έμαθα ότι το φθινόπωρο θ’ αρχίσει ο Αλέξανδρος μία άλλη ταινία και με ρώτησαν αν ξέρω να τραβώ κουπί και είπα ψέματα ότι ξέρω γιατί με χρειάζεται για την πρώτη σκηνή της, όπου θα υποδυθώ έναν φιλόζωο βαρκάρη στο διωγμό του 1922, και τώρα ψάχνω απεγνωσμένα για δάσκαλο κωπηλασίας να μάθω να τραβάω κουπί… όλα για την τέχνη!!
