Εγκαίνια της έκθεσης “Άνδρος – Ίχνη στο Τοπίο” στο Πολιτιστικό Κέντρο Κορθίου, Παρασκευή 1/8

The House with the Mill – Το Σπίτι με τον Μύλο

Art Residency Programme 2024–2025 

Το The House with the Mill – Art Residency είναι μια μη κερδοσκοπική, αυτοοργανωμένη πλατφόρμα αφιερωμένη στη δημιουργία ενός φιλόξενου περιβάλλοντος για καλλιτέχνες και δημιουργούς. Προάγει τη συνεργασία, τον δημιουργικό διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών, ενώ ενθαρρύνει μια βαθύτερη σύνδεση με το φυσικό περιβάλλον, την πολιτιστική κληρονομιά και την τοπική κοινότητα της Άνδρου.

The house with the Mill ή αλλιώς “το σπίτι με τον Μύλο” βρίσκεται στον όρμο του Κορθίου, στο νοτιοανατολικό τμήμα της Άνδρου. Κάποτε το τελευταίο σπίτι του κόλπου στρατηγικά τοποθετημένο στο υψηλότερο σημείο του χωριού, πρόσφερε πανοραμική θέα τόσο στην κοιλάδα όσο και στον μακρινό γαλάζιο ορίζοντα, εκεί που ο ουρανός συναντά τη θάλασσα.

Ο ανεμόμυλος κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (1880 – 1890) και αναστηλώθηκε το 1995.

Είναι ένας από τους λίγους εναπομείναντες μύλους του είδους του στο Αιγαίο, παρουσιάζοντας έναν μοναδικό συνδυασμό τεχνολογίας νερόμυλου και ανεμόμυλου.

Δομικά, ο κατακόρυφος άξονας και τα οριζόντια παράλληλα φτερά τον καθιστούν ξεχωριστό.

Ο μηχανισμός του ήταν κρυμμένος μέσα στη ξύλινη κατασκευή του, γεγονός που του χάρισε και το παρατσούκλι «Ταβλόμυλος».

Η καλλιτέχνιδα Ειρήνη Φολέρου κληρονόμησε το σπίτι με τον μύλο από τους προγόνους της. Πρόκειται για έναν χώρο που μεταφέρει όχι μόνο οικογενειακή ιστορία, αλλά και τοπική, καθώς ήταν σημείο παραγωγής και προμήθειας του νησιού με ένα σημαντικό αγαθό της εποχής: το ψωμί. Ο Ταβλόμυλος της Ειρήνης Φολερού πάει πίσω πέντε γενιές, όταν ο κ. Χρυσοστράτης κατασκεύασε τον αλευρόμυλο για τους προγόνους της, προσθέτοντας σήμερα ένα σημαντικό αγροτικό μνημείο στο νησί. Αυτός ο χώρος, που κάποτε ήταν χώρος εργασίας, σήμερα επιθυμεί να ενώσει την ιστορία του με την τέχνη, τη δημιουργικότητα και την επικοινωνία.

Η πρωτοβουλία εγκαινίασε την πρώτη της Καλλιτεχνική Φιλοξενία τον Μάιο–Ιούνιο 2024, φιλοξενώντας τέσσερις σύγχρονους καλλιτέχνες:

τον φωτογράφο και περφόρμερ Diego Ferrari,

την πολλαπλών μέσων καλλιτέχνιδα Ειρήνη Φολέρου, η οποία είναι και η διοργανώτρια της φιλοξενίας.

την κεραμίστρια και γλύπτρια Srabani Ghosh,

και τη συγγραφέα Jean McNeil.

Η φιλοξενία ολοκληρώνεται με την έκθεση Άνδρος – Ίχνη στο Τοπίο, η οποία αποτυπώνει τη συνεργατική δουλειά των καλλιτεχνών.

Άνδρος – Ίχνη στο Τοπίο

Τέσσερις καλλιτέχνες συναντιούνται σε μια κοινή εξερεύνηση ερωτημάτων που είναι χαραγμένα στο τοπίο της Άνδρου, μέσα από τη φύση της, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τις βιωμένες εμπειρίες των ανθρώπων της.

Η διεπιστημονική πρακτική του Diego Ferrari εξερευνά τη διασταύρωση της φωτογραφίας, της performance και της χωρικής εμπειρίας. Στον πυρήνα της δουλειάς του βρίσκεται η διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στο σώμα και το περιβάλλον του, όπου η φωτογραφία γίνεται τόσο μια επιτελεστική πράξη όσο και ένα εργαλείο αντίληψης. Οι φωτογραφίες και οι εγκαταστάσεις του, διαμορφώνουν νέους τρόπους οικολογικής συνείδησης μέσα από σωματικές εμπειρίες. Στην έκθεση αυτή, ένα σύνολο έργων εξετάζει πώς ο αέρας —παρόλο που είναι αόρατος— διαμορφώνει την κίνηση, δημιουργεί αντίσταση και καθοδηγεί τη δράση, προσφέροντας μια μεταφορά για την ώθηση προς ένα περιβάλλον χωρίς πλαστικό. Μια δεύτερη σειρά, με φακούς κατασκευασμένους από πλαστικά μπουκάλια που συλλέχθηκαν από τις παραλίες της  Άνδρου, αποτυπώνει ένα τοπίο, του οποίου η ομορφιά συνδέεται με την παρουσία πλαστικών αποβλήτων, αναδεικνύοντας τη σύγκλιση φύσης και ανθρώπινης επίδρασης.

 

Η Ειρήνη Φολερού διανύει ένα ταξίδι ανάμεσα στα κονάκια — λιτές αγροτικές κατασκευές — μεταμορφώνοντας τα σε εφήμερες cameras obscuras. Μια μοναδική δέσμη φωτός προσκαλεί το τοπίο να εισέλθει, μετατρέποντας κάθε κονάκι όχι μόνο σε καταφύγιο, αλλά σε ένα δοχείο αντίληψης. Σε κάθε σημείο μια φωτογραφική μηχανή pinhole καταγράφει τη θέα από την είσοδο των κονακιών, μετατρέποντας τη δομή σε σιωπηλό μάρτυρα — ένα σώμα που παρατηρεί μέσα στη σιωπή και τη μοναξιά. Το έργο της χαρτογραφεί μια προσωπική, συναισθηματική γεωγραφία όπου το σώμα, η μνήμη και ο τόπος διασταυρώνονται. Χρησιμοποιώντας υλικά που συνέλεξε από το νησί —πρόβειες κοπριές, οστά, μαλλί—επαναπροσδιορίζει συμβολικά αντικείμενα που παραδοσιακά σχετίζονται με τον διαλογισμό και την προστασία. Σε ξεχωριστό χώρο, ψίθυροι, παραδοσιακά εργόχειρα, στάχυα και φωτογραφικά αποτυπώματα, πλέκονται σε ένα παιχνίδι σκιάς και ύλης. Στο έργο της, το κονάκι γίνεται μεταφορά για το ανθρώπινο σώμα: δοχείο, καταφύγιο και όργανο αντίληψης. Κονάκι, κάμερα και εαυτός συγχωνεύονται σε έναν ενιαίο οργανισμό συνείδησης — ένα συναισθηματικό και υπαρξιακό άσυλο.

 

Η Srabani Ghosh εξερευνά την υλικότητα και την παράδοση για να καταγράψει συναισθηματικές και κοινωνικές πτυχές της σύγχρονης ζωής. Τα έργα της διαμορφωμένα μέσα από παρατήρηση, συνομιλίες με ντόπιους και ανταλλαγές με άλλους καλλιτέχνες, εκτείνονται από κεραμικές εγκαταστάσεις και κολάζ μεικτής τεχνικής έως ζωγραφική σε ψημένη πορσελάνη. Η εγκατάσταση της παρουσιάζει δύο κεραμικά γλυπτά σε βαθύ μπλε χρώμα, που αιωρούνται πάνω από τολμηρά, στροβιλιστά λευκά μοτίβα. Αυτά τα επίγεια σχέδια συνδυάζουν τα μοτίβα ρυζιού Alpona από τη Βεγγάλη της Ινδίας με την ανδριώτικη παράδοση της ζωγραφικής συμβόλων πάνω σε πέτρινες πλάκες. Στο έργο Memories of a Konaki, η Ghosh χρησιμοποιεί κολάζ για να στοχαστεί πάνω στη δουλειά της συναδέλφου της που χρησιμοποιεί τα κονάκια ως παρατηρησιακά σημεία. Στο έργο Looking Up to See, πορσελάνινα λεπτεπίλεπτα κομμάτια σε έντονα χρώματα συνθέτουν μια ανθρωπόμορφη φιγούρα που υφίσταται μια διαδικασία απελευθέρωσης — μεταμορφωμένη από την ίδια την άφιξη στο νησί. Μέσα από την ποικιλία στην κλίμακα, το σχήμα, το υλικό και το χρώμα, το έργο της επικοινωνεί τη μεγαλοπρέπεια του νησιού μαζί με την ευαίσθητη ευθραυστότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.

 

Η Jean McNeil είναι συγγραφέας και έχει συμμετάσχει σε επίσημα art residencies στα τελευταία μεγάλα ερημικά τοπία του πλανήτη: Στην Ανταρκτική, τη Γροιλανδία, το Σβάλμπαρντ, σε θαλάσσιες ερευνητικές αποστολές και σε αρκετές Αφρικανικές χώρες. Το έργο της εξετάζει τη σχέση της ανθρώπινης συνείδησης με το τοπίο, καταργώντας συχνά τα όρια μεταξύ ανθρώπινου και γεωλογικού χρόνου.Σε αυτή την έκθεση, δύο video έργα, Greenland και Evaporation Rate, στοχάζονται πάνω στην κλιματική κρίση μέσα από το τοπίο της Άνδρου. Το Memories of Andros, ένα έργο βασισμένο σε κείμενο με τη μορφή έξι δίγλωσσων ποιημάτων σε καρτ ποστάλ, αφηγείται μια λυρική ιστορία για τη θέση του νησιού στον διαχρονικό αγώνα μεταξύ φύσης και ανθρώπινου πολιτισμού.

Πληροφορίες Έκθεσης:

Πολιτιστικό Κέντρο Ιωάννης Γλυνός, Κόρθι, Άνδρος.

Εγκαίνια: 1 Αυγούστου, 19:00–22:00

Ημέρες & Ώρες Λειτουργίας Έκθεσης:
2–10 Αυγούστου 10:00–13:00 / 18:00–21:00

Επικοινωνία: [email protected] / +30 699 698 5325