Όσοι βρεθήκαμε χθες, Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025, στο Ανοιχτό θέατρο της Χώρας είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μια παράσταση σχεδόν αριστουργηματική.
Η Μαρία Πρωτόππαπα (σκηνοθεσία) πήρε μια Ευριπίδεια, εν πολλοίς παραγνωρισμένη, τραγωδία και την έφερε στο σήμερα με τρόπο εξαιρετικά εύστοχο και καλλιτεχνικά άρτιο.
Η «Ανδρομάχη», αντιστρέφοντας το ηρωικό πνεύμα της Ιλιάδας καταπιάνεται με θέματα διαχρονικά αλλά και εξαιρετικά επίκαιρα: η φρίκη του πολέμου, η αλαζονεία της εξουσίας, η τραγική μοίρα του ηττημένου, του αδύναμου, του ξένου, η γυναικεία καταπίεση, το αίτημα για δικαιοσύνη είναι μερικά μόνο από το θέματα του τίθενται στο επίκεντρο της προβληματικής του Ευρυπίδη και φωτίζονται στην παράσταση χάρη τόσο στην ευρηματική σκηνοθεσία όσο και στις εξαιρετικές ερμηνείες.
Αξίζει να σταθεί κανείς στην εκπληκτική ερμηνεία του Αργύρη Ξάφη οποίος ενσάρκωσε την Ανδρομάχη χωρίς υπερβολές, αλλά με εξαιρετικό βάθος, κατορθώνοντας έτσι να αποδώσει εξαίσια τον διαχρονικό σπαραγμό θύματος.
Συγκλονιστικός ήταν επίσης ο Δημήτρης Πιατάς του οποίου η ερμηνευτική ωριμότητα έδωσε έναν Πηλέα που ισορροπεί θαυμάσια μεταξύ της ευθραυστότητας και της αποφασιστικότητας. Η επιλογή να παιχτούν οι κεντρικοί γυναικείοι ρόλοι από άνδρες (Αργύρης Ξάφης: Ανδρομαχη, Τάσος Λέκκας: Ερμιόνη) εκτός από το ότι φέρνει το έργο πιο κοντά στην κλασική δραματουργία, αποτελεί και μια πολύ εύστοχη απόπειρα να υπονομευτούν ειρωνικά οι πατριαρχικές δομές που παράγουν καταπίεση.
Στο άνοιγμα της παράστασης η αφηγήτρια καλωσόρισε το κοινό σε «έναν κόσμο που αέναα παλεύει από το σκοτάδι να βγει στο φως».
Παραμένουμε ευγνώμονες στο θεσμό του Φεστιβάλ και στον Παντελή Βούλγαρη που εξακολουθούν να παράγουν πολιτισμό και να μας φέρνουν λίγο πιο κοντά στο φως.
Μαίρη Λεφάκη
φιλόλογος
