Η επιστροφή. Του Κώστα ΛιοπύρουΧθες το βράδυ κατηφορίζοντας προς το σπίτι μου και κοιτάζοντας τις αυλές του Σχολείου και την παιδική χαρά ,με παραξένεψε η απόλυτη ησυχία και σιωπή.
Δεν υπήρχαν πλέον παιδιά όπως αλλά βράδια που με τις χαρούμενες παιδικές τους φωνές, τόνιζαν την ύπαρξη της ζωής και ζωντάνιας στον τόπο, παιδιά που σχεδόν όλα διαμένουν μόνιμα στην Αθήνα και εδώ απολαμβάνουν τις διακοπές τους.
Μια μπάλα μόνο στην άκρη αναζητούσε παιδικά πόδια να την κλωτσήσουν.
Σίγουρα το χωριό αποτελεί μια ευχάριστη εμπειρία, είναι οι ρίζες μας, ταυτόχρονα η ελευθερία ,μα και η παράδοση και κληρονομιά.
Προσφέρει σε όλα τα παιδιά ευκαιρίες να παίζουν ανέμελα στη φύση και να γνωρίζουν τη ζωή και τη φιλία, μακριά από τις οθόνες.
Χτίζουν υγιείς σχέσεις με τους συγγενείς και γνωρίζουν φίλους.
Όλες αυτές οι εμπειρίες ζωής, έχουν σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.
Με τον τρόπο αυτό αποκτούν τη δέουσα εκτίμηση για τα πιο απλά πράγματα και αναδεικνύουν και συμπληρώνουν τις κοινωνικές δεξιότητες μέσω της αλληλεπίδρασης, μέσα στο ήρεμο και φυσικό περιβάλλον του χωριού.
Τα παιδιά φεύγουν λοιπόν , το καλοκαίρι τελειώνει, όμως το αποτύπωμά τους έντονο.
Συμμετείχαν στις εκδηλώσεις των δύο δραστήριων Συλλογών μας, η όμορφη παραλία μας τα φιλοξένησε για τα μπάνια τους, οι χαρούμενες φωνές τους μας κρατούσαν συντροφιά μέχρι αργά, η εκκλησία μας γέμιζε παιδιά με ευλάβεια.
Σημαντικό γεγονός ότι μεγάλος αριθμός παιδιών την 29η Αυγούστου, εορτή του Αγίου Ιωάννου, οργάνωσε και πραγματοποίησε εκκλησιασμό στο εορτάζον εκκλησάκι απέναντι στο βουνό Κούρβουλο με ανηφορική δύσβατη πορεία με πρωινό ξύπνημα , γεγονός που επαίνεσε στην ομιλία του στο Ναό, ο Άξιος εφημέριός μας π. Μανώλης.
Να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτά τα παιδιά που αποτελούν ευλογία για κάθε οικογένεια και πολλά συγχαρητήρια για το επίπεδο και την ευγένειά τους, δείγμα της διαπαιδαγώγησης από τους γονείς και τους δασκάλους τους.
