Αρχείο Νότη Μαυρουδή , φωτογραφία Κώστα Ορδόλη
Επτά ημερών τον έκλεισαν στην φυλακή. Μαζί με την μάνα του. Η Ζωή Σιδέρη. Μοδίστρα. Είχε καταδικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες για αντιστασιακή δράση. Στα 1945. Έγκυο την έκλεισαν στις γυναικείες φυλακές της Καλλιθέας. Στην λεωφόρο Θησέως. Τώρα εκεί είναι ένα Γυμνάσιο Λύκειο. Τον γέννησε στο σπίτι. Στις 15 Ιουλίου στην οδό Μαντζαγριωτάκη. Μετά από μία εβδομάδα επέστρεψαν στην φυλακή. Θα τους μεταφέρουν στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί τον γέμισαν αγάπη, τρυφερότητα και χάδια οι συγκρατούμενες. Τρία χρόνια τον χόρτασαν φροντίδα και στοργή. “La vita e bella”. Τρία χρόνια σαν ταινία του Μπενίνι. Πήρε εξιτήριο και επέστρεψε στην υπόλοιπη οικογένεια. Είναι στην Καλλιθέα που περιγράφει ο Άκης Πάνου στο τραγούδι «Χαροκόπου – Εφτά νομά σ’ ένα δωμά». Χαμόσπιτα. Συνοικισμός Ποντίων.
Στο Γυμνάσιο θα βγάλει από τα μυστικά της ντουλάπας, μια ξεχασμένη κιθάρα. Δώρο κάποιου γενναιόδωρου θείου ναυτικού. Θέλει να πει τα κάλαντα με τον φίλο του που μαθαίνει ακορντεόν. Είναι από σόι ποντίων προσφύγων του 1922. Ακούνε κεμεντζέδες και θυμούνται τον μεγάλο πόνο και τα παλιά τα μεγαλεία. Αυτός 13 χρόνων θέλει να μάθει κιθάρα. Δεν θέλει να πάει στα πανεπιστήμια. Θα συνεδριάσει όλο το σόι. Δεν πρέπει τα χεράκια του να σηκώσουν τελάρα και να μπούνε στους ασβέστες. Θα συνδράμουν όλοι. Αλλά πρωτοστατεί η γιαγιά. Θα προστατεύσουν το ταλέντο του. Θα βουτήξει στην μελέτη. Σαν νέος έρωτας. Θα τον χάσουν οι φίλοι του από τα «τσικό» του Πανιωνίου.
