Στο Γαύριο της Άνδρου, η Πανανδριακή Γιορτή άνοιξε φέτος την αυλαία της χριστουγεννιάτικης περιόδου με μια λάμψη σχεδόν μαγική. Ήταν μια βραδιά που έμοιαζε να ανασαίνει μαζί με τον τόπο, μια βραδιά όπου οι άνθρωποι συναντήθηκαν ξανά, όχι μόνο για να γιορτάσουν, αλλά για να θυμηθούν τη δύναμη της κοινότητας, της παράδοσης και της χαράς που γεννιέται όταν μοιράζεσαι.
Ζωντανό παράδειγμα ότι φέτος η Πανανδριακή είχε και φιλανθρωπικό σκοπό στηρίζοντας το Χαμόγελο του Παιδιού, που ήταν παρών για να θυμίζει ακόμα πιο έντονα το νόημα και το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Η γιορτή ξεκίνησε με τον χαιρετισμό των επισήμων, οι οποίοι, μέσα σε μια ατμόσφαιρα συγκίνησης και γιορτινής ευφορίας, στάθηκαν μπροστά στο πλήθος για να καλωσορίσουν τους παρευρισκόμενους. Με λόγια ζεστά, αναφέρθηκαν στην ανάγκη να κρατηθεί ζωντανό το πνεύμα των Χριστουγέννων, ένα πνεύμα που στην Άνδρο δεν περιορίζεται σε στολίδια και φώτα, αλλά επεκτείνεται σε μια βαθύτερη αίσθηση ενότητας, γενναιοδωρίας και συλλογικής δημιουργίας. Η παρουσία τους δεν ήταν τυπική, ήταν συμβολική, σαν ένα άνοιγμα της αγκαλιάς του νησιού προς όλους.
Ο Δήμαρχος Άνδρου, Θεοδόσης Σουσούδης, πέραν των ευχών αναφέρθηκε στα δύο μεγάλα που προχωρούν, στο λιμάνι και στο κλειστό γήπεδο του Γαυρίου.
Αμέσως μετά, η σκηνή πέρασε στα πιο φωτεινά πρόσωπα της βραδιάς, τα παιδιά. Τα σχολεία της Άνδρου είχαν ετοιμάσει δρώμενα γεμάτα ζωντάνια, χρώματα και γέλιο.
Κάθε κίνηση, κάθε τραγούδι, κάθε μικρή θεατρική στιγμή, έμοιαζε να κουβαλά όχι μόνο τη δημιουργικότητα των παιδιών και την επιμέλεια των δασκάλων τους, αλλά και την ευχή μιας νέας γενιάς που μεγαλώνει με σεβασμό στην παράδοση και τόλμη για το μέλλον.
Τα δρώμενα δεν ήταν απλώς μια παράσταση, ήταν ένα δώρο, προσφερόμενο με καθαρή καρδιά, ένα δώρο που μας υπενθύμιζε πως τα πιο μεγάλα θαύματα ξεκινούν από τις πιο μικρές φωνές.
Και ύστερα ήρθε το δένδρο των ευχών, μια στιγμή που πάντα συγκινεί. Στολίστηκε με ευχές γραμμένες σε πολύχρωμα χαρτάκια, ευχές αθώες, μεγάλες, μικρές, προσωπικές και συλλογικές.
Κάθε ευχή ένα φυλλαράκι ελπίδας, κάθε γραμμένη λέξη μια απόδειξη πως οι άνθρωποι, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθούν να πιστεύουν στο καλό και να το διεκδικούν.
Το δένδρο αυτό δεν ήταν απλώς διακοσμητικό στοιχείο, ήταν ο συμβολικός κορμός γύρω από τον οποίο ενώθηκαν οι καρδιές της βραδιάς.
Μετά τις ευχές, ήρθε η στιγμή της έναρξης της αστεροδρομίας, ενός παιχνιδιού που μετατρέπεται κάθε χρόνο σε τελετουργία χαράς.
Τα παιδιά, ξεκινώντας φέτος από τη θάλασσα, έτρεξαν κάτω από τον ουρανό του Γαυρίου, έναν ουρανό που έμοιαζε να χαμογελά, διάστικτος από αστέρια αληθινά και νοερά.
Η αστεροδρομία, περισσότερο από αγώνας, ήταν μια μεταφορά, μια υπενθύμιση ότι όλοι τρέχουμε κάθε χρόνο προς το φως, το φως της νέας χρονιάς, των νέων ονείρων, των νέων δυνατοτήτων.
Και τότε, η παρουσία που έδωσε στη βραδιά έναν τόνο τιμητικό και βαθιά συγκινητικό, η ευχή από τις Ολυμπιονίκες.
Με επίσημη εκπροσώπηση το Υπουργείο Αθλητισμού και η Εθνική Οργανωτική Επιτροπή Αθλητικής, Ολυμπιακής, Παραολυμπιακής Παιδείας, Ιστορίας & Αξιών «Δημήτριος Βικέλας» είχε στην Άνδρο τις Ολυμπιονίκες Κλέλια Πανταζή, μέλος Δ.Σ. επιτροπής «ΒΙΚΕΛΑΣ» του Υπουργείου και Άννη Πανταζή, μέλος Γ.Σ. της επιτροπής «ΒΙΚΕΛΑΣ» του Υπουργείου, που μίλησαν στα παιδιά με θέρμη, τονίζοντας ότι πρέπει να κυνηγούν τα όνειρά τους.
Η ευχή τους, λιτή και φωτεινή, έφερε μαζί της τη λάμψη της προσπάθειας, της πειθαρχίας, αλλά και της μεγάλης ελληνικής παράδοσης στους αγώνες και στα ιδανικά. Οι λόγοι τους έδωσαν στη γιορτή την αύρα της υπέρβασης, το μήνυμα πως κάθε παιδί, κάθε άνθρωπος, μπορεί να κυνηγήσει τα όνειρά του με την ίδια πίστη που οδηγεί έναν αθλητή στην κορυφή.
Και ύστερα, σαν το αποκορύφωμα μιας τελετουργίας που είχε χτίσει βήμα-βήμα την προσμονή της, ήρθε η φωταγώγηση του καραβιού των ονείρων. Το καράβι, στολισμένο και λαμπερό, άναψε μέσα στη νύχτα σαν να επρόκειτο να σαλπάρει για τόπους φτιαγμένους από φως.
Ένα καράβι σύμβολο, τόσο ταιριαστό με την ψυχή της Άνδρου, ενός νησιού που ξέρει από θάλασσες, ταξίδια και όνειρα.
Όταν άναψαν τα φώτα του, το πλήθος σώπασε για μια στιγμή, αυτή τη μικρή μα σημαντική παύση, όπου όλοι κοιτάζουν το ίδιο σημείο και νιώθουν το ίδιο συναίσθημα. Ήταν σαν να φωτιζόταν, μαζί με το καράβι, και η συλλογική ψυχή.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τα παιδιά από τα σχολεία, που συνεχίζουν την παράδοση με την αγνότητα και την αφοσίωση που μόνο η παιδική καρδιά μπορεί να προσφέρει. Τραγούδησαν, χόρεψαν, γέλασαν και μέσα από τη χαρά τους αυτή, θύμισαν σε όλους πως οι παραδόσεις δεν είναι απλώς έθιμα.
Είναι μια ζωντανή αλυσίδα, ένας ζωντανός παλμός που περνά από γενιά σε γενιά και που, κάθε φορά που τα παιδιά συμμετέχουν, ανανεώνεται και δυναμώνει.
Η Άνδρος άνοιξε την πόρτα της στους φετινούς εορτασμούς με χαμόγελο, με φως, με πίστη και με μια γιορτή που ένωσε μικρούς και μεγάλους. Η Πανανδριακή Γιορτή στο Γαύριο δεν ήταν απλώς ένα γεγονός, ήταν μια υπόσχεση.
Μια υπόσχεση ότι, όσο υπάρχουν άνθρωποι που δημιουργούν μαζί, όσο υπάρχουν παιδιά που τραγουδούν και ονειρεύονται, όσο η καρδιά του νησιού χτυπά ενωμένη, τα Χριστούγεννα στην Άνδρο θα είναι πάντα κάτι παραπάνω από γιορτή, θα είναι εμπειρία, μνήμη και φως.
Γιάννης Βαθυάς
