Τρίτη 2/12/2025 ⋅8:15 μμ
Δημοτικό Θέατρο Άνδρου
Ελεύθερη Είσοδος
“Χάος” β μέρος
Ιταλική ταινία, Σινεφίλ, 1984 | Εγχρ | Διάρκεια: 87’σκηνοθεσία Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι
με τους: Μαργκαρίτα Λοζάνο, Ομέρο Αντονούτι, Κλαούντιο Μπιγκάγκλι, Τσίτιο Ινγράσια, Φράνκο Φράνκι, Μάσιμο Μπονέτι, Anna Malvica, Τόνι Σπεραντέο, Ρετζίνα Μπιάνκι, Φράνκο Σκαλντάτι, Ενρίκα Μαρία Μοντούνιο, Τζουλιάνο Ταβιάνι, Λάουρα ντε Μάρκι, Λάουρα Μόλικα, Σαλβατόρε Ρόσι, Πασκουάλε Σπάντολα και Carlo Cartier.
To σπονδυλωτό φιλμ των αδερφών Ταβιάνι, βασισμένο πάνω στις ιστορίες του Λουίτζι Πιραντέλο. Πώς το χάος είναι τελικά ταυτόσημο με την τάξη και την ισορροπία, δυο πλευρές αλληλένδετες στη φύση και, μέσα της, στην κοινωνία των ανθρώπων και, ειδικά, στην ιταλική ιστορία.
Αυτό περίπου θέλουν να διατυπώσουν, με το πάντα λιτό, συχνά μπαρόκ, εύγλωττο και ρομαντικό σινεμά τους, οι αδελφοί Ταβιάνι το 1984, εμπνεόμενοι από ιστορίες του Λουίτζι Πιραντέλο. Το αποτέλεσμα, μια σπονδυλωτή ταινία με τέσσερις ιστορίες κι έναν απολαυστικό επίλογο, ένα φιλμ που δεν πολεμά ο χρόνος γιατί τρέφεται από τον χρόνο.
Τόπος η Σικελία, χρόνος οι αρχές του προηγούμενου αιώνα, ύφος ένας ιταλικός νεορεαλισμός μπολιασμένος με βασικά χρώματα.
Στην τρίτη ιστορία της ταινίας, το «Δοχείο», ένας γαιοκτήμονας βγάζει τόσο καλή σοδειά από τις ελιές του και τόσο πολύ λάδι, που για να το φυλάξει παραγγέλνει ένα τεράστιο πήλινο δοχείο που καταλαμβάνει ολόκληρη την αυλή του και γίνεται, αυτό, το πολυτιμότερο απόκτημά του. Όταν, όμως, το δοχείο σπάσει, ο άνθρωπος που θα το επισκευάσει θα παγιδευτεί μέσα του.
Στην τέταρτη ιστορία ένας δυνάστης απαγορεύει στους δουλοπάροικούς του να θάψουν τους νεκρούς τους,
ενώ στην πέμπτη, τον επίλογο – εξομολόγηση του Πιραντέλο ή των Ταβιάνι ή, ακόμη-ακόμη, των θεατών, ο Πιραντέλο βρίσκει αποκούμπι της θλίψης του στο φάντασμα της νεκρής αλλά πάντα τρυφερής μητέρας του.
Οι πέντε μικρές ταινίες συντίθενται σε μια ανεπανάληπτη εικόνα της άνυδρης, σιωπηλής, σκληρής Σικελίας, με λαμπερά, υπερφωτισμένα από ήλιο εξωτερικά και σκοτεινά, γεμάτα μυστήριο και φόβο, εσωτερικά. Η αλληγορία, οι λαϊκοί μύθοι, οι θρύλοι του φανταστικού, το παιχνιδιάρικο, σκαμπρόζικο και μελαγχολικό μαζί, χιούμορ, ενώνουν τα μέρη σ’ ένα σύνολο παραμυθένιο και μαζί τόσο εύστοχο στον υπαρξιακό και στον κοινωνικό σχολιασμό του, φέρνοντας το χάος σε τάξη, τη ζωή σε γαλήνη, το θάνατο επίσης.
Σήμερα το πρώτο μέρος: οι δύο πρώτες ιστορίες.
