Ύστερα από τη χθεσινή μας και τρίτη ανάρτηση , σήμερα με πήρε κάποιος τηλέφωνο και είπε ότι θέλει να υιοθετήσει την Αννούλα.
Όπως πάντα, έκανα τις ερωτήσεις που κάνουμε για κάθε ζώο, για να βεβαιωθούμε πως η υιοθεσία θα είναι πραγματικά η σωστή κυρίως για εκείνη. Ο κύριος και η σύζυγός του είναι συνταξιούχοι, έχουν εμπειρία με σκυλιά και σίγουρα δεν είναι κακό αυτό, αφού και η Αννούλα δεν είναι μικρή είναι 4-5 χρόνων κατά την εκτίμηση της κτηνιάτρου.Όμως στην ερώτηση «πού θα ζει;», η απάντηση ήταν:«Έξω, μαζί με τον άλλο σκύλο μου. Έχω σπιτάκια, κελιά… Τη θέλω για φύλακα στο κτήμα. Θα είναι ελεύθερη να τρέχει. Μόνο στην αρχή θα τις δένω για να μη φύγουν μαζί.»Από εκείνη τη στιγμή κοιτάζω την Αννούλα και σκέφτομαι… Αυτές τις 15 μέρες που τη φιλοξενώ, πήρε άραγε αρκετά χάδια; Της έδωσα την τρυφερότητα που δεν είχε ποτέ της;Όποτε την πλησιάζω και της δίνω ένα φιλί στο κεφαλάκι, με κοιτάζει λίγο φοβισμένη σαν κάτι άγνωστο και μετά αναστενάζει. Ένας αναστεναγμός που μοιάζει να λέει «το χρειάζομαι, αλλά δεν ξέρω αν το αξίζω».
Ξέρω πως δεν μπορούν όλα τα σκυλιά να ζουν όπως θα θέλαμε: με μια γωνίτσα μέσα στο σπίτι, με τη βόλτα τους στο λουράκι, με ένα χάδι πριν τον ύπνο. Όμως ειδικά για την Αννούλα, το έλεγα μέσα μου… 
Μακάρι να βρει κάτι τέτοιο. Χριστούγεννα πλησιάζουν, οι άνθρωποι «μαλακώνουν» ️Γιατί η Αννούλα έχει ζήσει πολλά. Πόνο, πείνα, κακοποίηση, εγκατάλειψη. Και παρ’ όλα αυτά παραμένει ένα από τα πιο ήρεμα, γλυκά και ευγενικά πλάσματα.Της βάλαμε τσιπάκι, τη στειρώσαμε, είναι πλέον εμβολιασμένη, φιλική με σκυλιά και γατούλες. Στη βόλτα περπατάει δίπλα μας και όλο γυρίζει να μας κοιτάξει στα μάτια σαν να ζητά μια υπόσχεση πως δεν θα ξαναπονέσει.
Μην μας κρίνετε σκληρά, επειδή πρέπει να τη δώσουμε. Ο χώρος φιλοξενίας στην Άνδρο έχει πλέον γεμίσει, τα σπίτια των εθελοντών επίσης και η Αννούλα πρέπει να υιοθετηθεί.
Αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που πήρε για εκείνη… Και παρότι μπορεί να είναι καλός, η προσέγγισή του στα σκυλιά είναι αυτή που υπήρχε παλιότερα: «Ο σκύλος έξω, για φύλακα. Το φαγητό και το νερό του είναι η ανταμοιβή του.»
Και από τότε σκέφτομαι: Τα χάδια που πήρε εδώ ίσως να είναι και τα τελευταία της.
Γι’ αυτό γράφω αυτές τις γραμμές με το χέρι στην καρδιά και σκέφτομαι πως :
Χάρη σε εμάς , η Αννούλα ξαναέμαθε τι σημαίνει καλοσύνηΑυτό τουλάχιστον δεν της το παίρνει κανένας.
Και τώρα το μόνο που της λείπει είναι ένας άνθρωπος που θα της δείξει πως αυτή η καλοσύνη μπορεί να συνεχιστεί σε μια νέα ζωή.
Μήπως υπάρχει κάποιος που θα ανοίξει την αγκαλιά του για αυτό το υπέροχο πλάσμα;Ένα πλάσμα που δεν ζητά πολλά, μόνο μια ευκαιρία να νιώσει ασφάλεια και αγάπη.
Η Αννούλα κάθε μέρα θα δείχνει την ευγνωμοσύνη της σε όποιον της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.
Αν μπορείτε να της προσφέρετε σπίτι όχι απλώς χώρο, παρακαλούμε καλέστε στο 6945454457 και μπορεί να έρθει κοντά σας με δική μας δαπάνη.Μια εθελόντρια της
“Εθελοντική Φροντίδα Αδέσποτων Άνδρου- Animal Welfare society of Andros”
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025
Σήμερα η καρδιά μας είναι γεμάτη χαρά!Η γλυκιά μας Αννούλα βρήκε επιτέλους το παντοτινό της σπίτι.
Η Σέβη και ο Γιάννης άνοιξαν το σπίτι και την αγκαλιά τους και θα την έχουν κοντά τους, μέσα στο σπίτι τους, σαν πραγματικό μέλος της οικογένειάς τους.Σήμερα της το ανακοινώσαμε… δεν ξέρουμε αν κατάλαβε τις λέξεις, αλλά είδε τη χαρά στα μάτια μας και αναστέναξε γλυκά, κοιτώντας μας με εκείνο το ήρεμο, βαθύ βλέμμα της.Σε λίγο καιρό η Αννούλα μας, από Ανδριώτισσα, θα γίνει… Φραγκοσυριανή, αφού το νέο της σπίτι βρίσκεται πλέον στη Σύρο!Σήμερα της κάναμε ίσως το πρώτο της μπάνιο. Φοβήθηκε λίγο το μαλακό μαξιλαράκι κάτω από το κουβερτάκι της δεν ήξερε τι είναι αυτή η απαλή αίσθηση κάτω από το κορμάκι της και πήγε σιγά σιγά στην άκρη.Μα τώρα είναι καθαρή, χαρούμενη και έτοιμη για το μεγάλο της ταξίδι προς μια ζωή που της αξίζει.
Στις φωτογραφίες μπορείτε να τη δείτε μέσα στη μπανιέρα και στο κρεβατάκι που την βάλαμε να στεγνώσει.
Ελπίζουμε σύντομα να λάβουμε και νέες φωτογραφίες από το καινούριο της σπίτι στη Σύρο
Καλή αρχή, μικρή μας Αννούλα.
Επιτέλους, το δικό σου σπίτι σε περιμένει. 
