Σ’ένα ψαροχώρι με θέα το Αιγαίο, στον Ταρσανά του προπάππου μου πήγαινα τα καλοκαίρια. Κατέβαινα από το πρωί και μάζευα πεταλίδες και στρόμπους για δόλωμα στα παραγάδια του παππού, μάζευα αλάτι από τις εσοχές των βράχων και το πήγαινα στη γιαγιά για να φτιάξουμε τα παστά μας και ασχολιόμασταν με το μαγείρεμα του μεσημεριανού. Όταν τύχαινε να μην έχουμε κατέβει στην Χώρα για προμήθειες έβγαινε ο παππούς με το Αθερινόδυχτο και μάζευε δυο τηγανιές, κόβαμε και δυο ντομάτες με κάππαρη μαζεμένη από τα βράχια και έτοιμοι για λουκούλλειο γεύμα. Συνήθως η γιαγιά κοίταζε από κάτω στους λουόμενους κι αν έβλεπε κάποιον που δε γνώριζε, ξένο δηλαδή, και που να βρει να φάει στο ψαροχώρι μας, με έβαζε και του πήγαινα πεσκέσι φαΐ και καρπούζι, που το κρατάγαμε στον ταρσανά κοντά στη θάλασσα να μην το βλέπει ο ήλιος. Κι έτσι έμαθα τι θα πει «Αιγαιοπελαγίτικη φιλοξενία». Να προσφέρεις από αυτό που βγάζει ο τόπος σου το αυθεντικό, αυτό που τρως και συ για «καλό». Αυτό που μαγειρεύεται με αγάπη και απλά υλικά. Όταν θέλω να θυμηθώ γιατί αγαπώ την δουλειά μου, γιατί απολαμβάνω τόσο να «δίνω» και να «δημιουργώ» όμορφες εμπειρίες στον χώρο της φιλοξενίας 23 χρόνια τώρα γυρίζω σε αυτή την ανάμνηση…
Το δικό μου το «κονάκι» είναι στην Χηλή, στην Κύμη αλλά και στην Άνδρο την ίδια θάλασσα βλέπουμε! Και σήμερα ως εξ αγχιστείας Άνδριώτισσα πολύ υπερήφανη ένιωσα που παρακολούθησα μαζί με αρκετό κόσμο την εξαιρετική παρουσίαση του γαστρονομικού πλούτου της Άνδρου με τίτλο «Άνδρος, πέρα από…τη Φουρτάλια» στην έκθεση ΕΞΠΟΤΡΟΦ στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας. Από που να αρχίσω λοιπόν. Κατ΄αρχάς από την ομάδα που υπό την σκέπη του Σεφ Δημήτρη Γιγίνη δημιούργησε μια φαντασμαγορική πανδαισία εδεσμάτων.
Πολλές υπέροχες μαγείρισσες, όπως η Κατερίνα Ρεμούνδου, η Χαρίκλεια και η Βιβή Δανιόλου, οι κυρίες του Συλλόγου Γυναικών Άνδρου με πρώτη τη Ρένα Σακελλάρη, οι κυρίες και άλλων τοπικών συλλόγων που δεν ξέρω το όνομα τους αλλά το χαμόγελο και η περηφάνια τους μου ζέστανε την καρδιά, ζαχαροπλάστες, είδα τον κο Ζαίρη από Χώρα και τον κο Τζιώτη από Κόρθι, τα αγαθά πολλών παραγωγών του νησιού με πρώτες ύλες αλλά και παρασκευές όχι μόνο φαγητού αλλά και ποτών και αρκετά παλικάρια στο κομμάτι του «πίνουμε Ελλάδα» που έφτιαξαν υπέροχα κοκταίηλ με ανδριώτικα αποστάγματα και βότανα.
Από όλα είχε αυτή η γαστρονομική γιορτή, Φουρτάλια φυσικά αλλά και φρέσκους πατατοκεφτέδες με μαντζουράνα, Χορτοκεφτέδες, Ντολμαδάκια, Σέσκουλα με Ψάρι, Χοιρινό πρασοσέλινο του ονείρου, Μπούστουλα, Άρτους, έναν Λαμπριάτη σα ζωγραφιστό να στέκεται τέλεια γεμισμένος και ψημένος στην υπέροχη γάστρα του, αλλά και γέμιση χώρια, Πηχτή, τα Τυριά παρατεταγμένα σε ένα πλατό ζηλευτό παρέα με λούζες, πασπαλά και παστελαριές,
Ψωμί με γλύνα και Συγκάθουρο! Κι αν πεις από γλυκά? Παραδοσιακούς κουραμπιέδες με γλύνα, αμυγδαλωτά, σκαλτσούνια, Παστέλι, Αυγόσουπες, τηγανήτες ανδριώτικες, Λυρόπιτα γλυκιά, Κουλουράκια Πορτοκαλιού και αρκετά γλυκά του Κουταλιού με πρώτο και καλύτερο το αγαπημένο Παμπιλόνι!
Δροσιστήκαμε με Σπιτική Λεμονάδα και Σουμάδα και σίγουρα ξεχνάω πράγματα γιατί δεν ήξερα που να πρωτοκοιτάξω. Πολλές οι παρασκευές και η δουλειά για να βγει το αποτέλεσμα, και πραγματικά σε όσους δούλεψαν για αυτό, ένας μαγειρικός στρατός που με αγάπη παρουσίασε τα εδέσματα της Άνδρου, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Τώρα αν προσθέσουμε σε αυτά την αγαπημένη Αργυρώ Μπαρμπαρίγου που ήρθε και συμπαρουσίασε την υπέροχη αυτή γιορτή, την Ελένη Μενεγάκη που έκανε ζωντανή σύνδεση με την ομάδα και συνομίλησε με τον Σεφ Δημήτρη Γιγίνηαλλά και το Γέροντα Ευδόκιμο που πρόσφερε το Καλογερικό ψωμί του,
το υπέροχο βίντεο που τράβηξε από αέρος ο Πάνος Ποδηματάς και επιμελήθηκε ο Επαμεινώνδας Μαρμαρας και έδειχνε τις ομορφιές τις Άνδρου ίσως να μιλάμε για την ωραιότερη και πιο ολοκληρωμένη γαστρονομική παρουσία του νησιού! Και της αξίζουν της Άνδρου, τα καλύτερα, τα ωραιότερα!
Ξύπνησαν μέσα μου μνήμες όμορφες, κουζίνας αληθινής και μου ήρθαν στο νου τα λόγια του Ανδρέα Εμπειρίκου «Άνδρος-Υδρούσα, Χαίρε!!!» Μπράβο σε όλους!!!
Γιοβάννα Αθανασίου
