Ο James Theodore Bent στην Άνδρο του 1870 (1)

Οι Κυκλάδες Ή η ζωή ανάμεσα στους νησιώτες

Ο J. Theodore Bent και η σύζυγός του, ταξίδευαν αρκετά σε ολόκληρη την Ελλάδα, κυρίως, όμως, στα νησιά των Κυκλάδων, κατά τα τέλη του 1870 με αρχές 1880. Έμεναν σε χωριά με ντόπιους δημάρχους, ιερείς και διοικητές, παρατηρώντας τα έθιμα των νησιωτών. O Bent είχε μία θεωρία, κατά την οποία, οι Κυκλαδίτες ήταν λιγότερο επηρεασμένοι από την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα.  

Το βιβλίο του «Οι Κυκλάδες ή η ζωή ανάμεσα στους νησιώτες» εκδόθηκε από τον Macmillan το 1884. Μας δίνει μια γοητευτική περιγραφή κάθε κατοικημένου κυκλαδίτικου νησιού. Κάποια πράγματα σχεδόν  έχουν αλλάξει. Για παράδειγμα, ο Bent επισημαίνει την καταλληλότητα του Γαυρίου ως λιμένα, και πράγματι, κατά τα τέλη του 1960 το Γαύριο επιτέλους έγινε το κύριο λιμάνι της Άνδρου. Επίσης, o Bent αναφέρει πως η μοναστηριακή ζωή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, όπως και η επίσκεψή του στο Μπατσί και το Γαύριο όπου τα Αλβανικά ήταν η επικρατέστερη γλώσσα.

Το βιβλίο του, όπως και άλλα δικά του για την Ελλάδα, παρόλο που δεν τυπώνεται, μπορεί ακόμα να αναζητηθεί στις δημόσιες βιβλιοθήκες. Ακολουθεί αντίγραφο του κεφαλαίου του για την Άνδρο.

 

 

 κείμενο :    Alexandra Britton,  μετάφραση :Ειρήνη Κιαγιά

Γραφικότητα και γονιμότητα

Η Άνδρος, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων και μαζί με την Τήνο, αποτελούν τμήμα της αλυσίδας αυτής, η οποία στο χάρτη μοιάζει σαν να αποτελούσε κομμάτι της Εύβοιας. Τα βουνά της όμως είναι υψηλότερα από εκείνα της Τήνου και οι κοιλάδες της περισσότερο βαθιές και γόνιμες. Περιβάλλεται από πηγές, οι οποίες δεν στεγνώνουν κατά τη διάρκεια του θέρους και η αρχαία χαρακτηριστική ονομασία «Υδρούσα» ως νησί πλούσιο σε ύδατα, διατηρείται έως τις μέρες μας.  Καθώς πλησιάζαμε κατά μήκος της ανατολικής πλευράς, τίποτα δεν έμοιαζε να μας προϊδεάζει και εκπλαγήκαμε καθώς αντικρίσαμε τα μαύρα βουνά που έπρεπε να διασχίσουμε, πηγαίνοντας από τη μια περιοχή στην άλλη, να είναι ακόμα χιονισμένα, αν και ο Μάρτιος ήταν καλός.

Όμως, κατά την αποβίβασή μας, η κατήφεια χάθηκε εντελώς, καθώς η πόλη είναι πολύ γραφική. Παλαιά σπίτια κάθε χρώματος, είναι χτισμένα πάνω σε ένα στενό βράχο, ο οποίος καταλήγει στη θάλασσα και σε ένα βραχώδες νησί συνδεδεμένο με μια λωρίδα γης από μια φανταστική γέφυρα, όπου στέκεται το μεσαιωνικό κάστρο, όλα πια ερείπια.  Πίσω από την πόλη αυτή, απλώνεται στην ενδοχώρα μια από τις πιο εύπορες κοιλάδες του κόσμου, με διάσπαρτα χωριά να διαχωρίζονται με αυλακώσεις κυπαρισσιών και λεμονόδεντρων. Στην πραγματικότητα, η Άνδρος είναι το πιο δασώδες νησί κι έρχεται δεύτερο, μόνο μετά τη Νάξο, σε μέγεθος και ομορφιά…

συνεχίζεται…

 

The Cyclades or life among the insular Greeks by J T Bent (1884)

1. Theodore Bent and his wife travelled extensively throughout Greece but especially in the Cycladic islands, during the late of 1870s and 1880s. They stayed in villages, with local mayors, priests and administrators, observing the customs of the islanders. Bent held a theory that the original customs and legends of the Cycladic Greeks had been less influenced by the Turkish occupation than upon mainland Greece.

His book, ‘The Cyclades: or life among the insular Greeks’ was published by Macmillan in 1884. It gives a fascinating account of every inhabited Cycladic island. Some things have hardly changed. For instance, Bent comments on Gavrion’s suitability as a harbor, and indeed, in the late 1960s Gavrion finally became the main port of Andros. Also Bent’s account of monastery life on Andros is particularly interesting, as his visit to Batsi, and to Gavrion where Albanian was the predominant language and culture.

Although no longer in print, his book, and others of his on Greece, can still be requested from public libraries.

Alexandra Britton

A copy of his chapter on Andros follows:

Picturesqueness and fertility

Andros is the second-largest of the Cyclades, and with Tenos forms a part of that chain which on the map looks as if it ought to form a part of Eubcea. The mountains are more lofty than those of Tenos, its valleys deeper and more fertile. It boasts of streams which do not dry up in summer time, and its ancient attribute of Hydroussa, or the watery isle, -is well maintained to this day. As we coasted along the eastern side it did not look pre- possessing, and we shivered when we saw the black moun- tains, still covered with patches of snow, though March was well on, which we should have to cross in going from place to place.

But on landing the gloom entirely disappeared, for the town is highly picturesque : old houses of all colours are built on a narrow rock which juts out into the sea, and on an island rock connected with this tongue of land by a fantastic bridge stands the mediaeval castle, all now in ruins. Behind this town stretches inland one of the most fertile valleys in the world, and the slopes of the mountains are dotted with villages peeping out of cypress and lemon groves. Andros, in fact, is the best wooded of the Cyclades, and second only to Naxos in size and beauty…..

to be continued…