Σάββατο 28 & Τρίτη 31/10: Το αριστούργημα του Τέρενς Ντέιβις “Μακρινές φωνές, ασάλευτες ζωές”,

Αγγλική ταινία, 1988 | Εγχρ | Διάρκεια: 85′

σκηνοθεσία Τέρενς Ντέιβις

με τους:Freda Dowie, Pete Postlethwaite, Angela Walsh, Dean Williams, Lorraine Ashbourne, Frances Dell, Roy Ford.

Έφυγε από τη ζωή, στις 8 Οκτωβρίου 2023,  σε ηλικία 77 ετών ο σημαντικός Βρετανός σκηνοθέτης Τέρενς Ντέιβις. Λιγότερο γνωστός από όσο θα του άξιζε στα μέρη μας, ο Ντέιβις εκτιμήθηκε περισσότερο τα τελευταία χρόνια της ζωής –και της δημιουργίας– του ακόμη και στην πατρίδα του, την Αγγλία.

Οι ταινίες του, σχετικά λίγες σε αριθμό, δεν κέρδισαν πολύ μεγάλα βραβεία, και όμως ιδιαίτερα κάποιες από αυτές μπορούν άνετα να βρουν τη θέση τους ανάμεσα στο σπουδαίο ευρωπαϊκό σινεμά των τελευταίων τριών δεκαετιών.

Γέννημα θρέμμα του Λίβερπουλ, ο Ντέιβις έβαλε τα προσωπικά του βιώματα στο επίκεντρο των πρώτων φιλμ του· ήδη από την παρθενική τριλογία μικρού μήκους, όπου επί της ουσίας αφηγείται τη δική του ιστορία ως παιδί καθολικής ανατροφής, που είδε τον βίαιο πατέρα του να πεθαίνει όταν ο ίδιος ήταν ακόμη επτά ετών, για να καταλήξει στο οικοτροφείο.

Το κινηματογραφικό σύμπαν του, ωστόσο, παίρνει ολοκληρωτικά σάρκα και οστά με το μεγάλο μήκους ντεμπούτο Μακρινές φωνές, ασάλευτες ζωές (1988), το οποίο αποτελεί ίσως και το μεγαλύτερο αριστούργημά του όπου παρουσιάζει το λυρικό πορτρέτο μιας οικογένειας της εργατικής τάξης στο Λίβερπουλ κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’40 και του ’50, μέσα από μικρά καθημερινά επεισόδια.

Η ταινία, που βασίζεται σε προσωπικές αναμνήσεις του σκηνοθέτη, είναι χωρισμένη σε δύο μέρη: Οι Μακρινές φωνές επικεντρώνονται στο γάμο της Αϊλίν, της μεγαλύτερης από τα τρία παιδιά της οικογένειας, και στην κηδεία του πατέρα τους, γεγονότα που αποτελούν έναυσμα για αναμνήσεις, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών της πόλης κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι Ασάλευτες ζωές αποτελούν συνέχεια των αναμνήσεων που κλιμακώνονται με το γάμο του Τόνι, του γιου της οικογένειας. Η ταινία είναι γεμάτη μουσική, καθώς οι χαρακτήρες λένε τραγούδια της εποχής σε οικογενειακές συναθροίσεις και βραδιές στην παμπ της γειτονιάς, τραγουδώντας τις λύπες και τις χαρές τους.